در کشور ما ، وزیر تعاونی ها ، کار و رفاه اجتماعی در کشور ما ، در اظهارات امروز در روز جمعه در تهران ، به مناسبت روز کار ، منجر به انتقاد شدید از سیاست های اجتماعی و اقتصادی در دهه 1980 ، به ویژه در زمینه های بهداشت و آموزش شد.
به گزارش خدمات اجتماعی Tabnakاحمد میدری سیاست های اوایل دهه هفتاد را علت نابرابری اجتماعی توصیف کرد و اعتقاد بر این است که این روش ها باعث ایجاد سلامتی و آموزش در کالاهایی شده اند که کلاس های باستان شناسی فقط می توانند از کیفیت بهینه خود بهره مند شوند.
محورهای اصلی انتقاد
در تحلیل اخیر امروز ، وزیر کار در بسیاری از محورهای اساسی قابل ذکر است.
1. خصوصی سازی و فرهنگ بهداشت و آموزش:
چهاردهمین وزیر دولت نشان می دهد که سیاست های دهه هشتاد با تمرکز بر کاهش نقش دولت و گسترش خصوصی سازی ، منجر به کالاهای اصلی خدمات مانند بهداشت و آموزش شد. این امر منجر به خدمات با کیفیت بالا در این زمینه ها شد که به توانایی مالی افراد بستگی دارد و شکاف کلاس را عمیق تر می کند.
2. نابرابری در سیستم آموزش:
Midri همچنین به “سفر آموزشی” اشاره می کند که مردم بسته به وضعیت اقتصادی خود ، امکانات مختلفی دارند. این نابرابری باعث شده است تا فرزندان کلاسهای کم درآمد آنها را از فرصتهای آموزشی مناسب محروم کنند ، در حالی که ثروتمندان می توانند از مدارس و دانشگاه های خصوصی بهره مند شوند.
1. سلامتی به عنوان یک حق کلی:
وزیر رفاه همچنین معتقد است که سلامت نباید به یک کالای لوکس تبدیل شود. در عوض ، دسترسی به ضمانت باید تضمین شود. در حالی که سیاست های دهه هشتاد و پس از آن ، با کاهش حمایت دولت از سیستم بهداشت و درمان ، آنها بار مالی سنگین را برای مردم وارد کرده اند.
1. انتقاد از چشم انداز اقتصادی فقط:
به گفته احمد میدری ، موقعیت سیاست -مبتنی بر آن دوره وابسته به دیدگاه مبتنی بر بازار بود و به ابعاد اجتماعی عدالت توجه کافی نداد. این دیدگاه باعث شد تا خدمات عمومی تحت تأثیر منطق سودآوری قرار گرفته و کیفیت آن را به فقرا کاهش دهد.
انتقاد از سازگاری اقتصادی به سمت عدالت حرکت می کند؟
انتقاد وزیر بازتاب عدم رضایت از سیاست های سازگاری ساختاری در دهه 1980 بود که با توصیه های مؤسسات بین المللی مانند صندوق بین المللی پول اجرا شد. این سیاستها ، اگرچه در کوتاه مدت ، به رشد اقتصادی کمک کرده اند ، اما منجر به افزایش تقسیمات طبقاتی شده اند. اواخر هاشمی. فوجانگانی نخست وزیر بود که این سیاست ها را در ایران انجام داد.
سوال اصلی این است که آیا این اظهارات منعکس کننده احیای سخنان عدالت اجتماعی در دولت فعلی است که بر توزیع مجدد منصفانه ترین منابع تأکید دارد؟
چالش های سیستم بهداشتی و آموزش
اگرچه انتقادات وزیر رفاه اجتماعی ، تغییر این ساختارها نیاز به برنامه ریزی دقیق و اختصاص منابع کافی برای عدم افزایش مجدد هزینه های عمومی دارد.
انتقاد وزیر از سیاست های قبلی نشان دهنده دیدگاه قاطع از پیامدهای اجتماعی خصوصی سازی در زمینه های حیاتی مانند بهداشت و آموزش است. این موقعیت می تواند نشانه تغییر احتمالی در سیاست های دولت آینده برای تقویت خدمات عمومی و کاهش نابرابری باشد. با این حال ، اجرای چنین تغییراتی نیاز به راه حل های عملیاتی و جلوگیری از خطاهای گذشته دارد.
این انتقاد از آنجا که بسیاری از مدیران وزارت بهداشت حاکی از پیشرفت سیستم بهداشت و جریان عدالت در دوره های مختلف و غرور در نظر گرفته شده اند.